Kamperen 4

Kamperen is een bezigheid die je in de gelegenheid stelt om veel in de buitenlucht te zijn. Ooit heb ik eens op een natuurcamping gestaan. Ik ben van de jaartallen, het was in 1979. De camping bevond zich op een van de bergen in Nijverdal. De Noetselerberg naar ik mij herinner. Ik had verkering, en die was voldoende hecht naar het oordeel van de wederzijdse ouderparen om mee te mogen met het gezin van mijn vriendinnetje. Zestien jaar was ik.

De ouders van het meiske hadden drie kinderen, allemaal boven de tien, zodat er geen mogelijkheid was om met de auto mee te reizen. Een eerder reisje naar Texel deed ik via spaarzegels van de slager. De zogenaamde 'animozegels'', inwisselbaar voor NS-reischeques. Maar dit terzijde. J. en ik besloten om met de fiets naar Nijverdal te gaan. En de tent en bagage kon gemakkelijk in de aanhanger van toen nog (aanstaande) schoonvader. Uiteraard was het uit den boze om samen in een tent te slapen. Want opgevoed in de beste Calvinistische tradities gold eigenlijk dat alles wat lekker en spannend leek zwaar zondig en dus verboden was. Hetgeen ons en  de meeste lotgenoten alleen maar inventiever maakte om op zoek te gaan naar mogelijkheden tot... Maar hierover misschien een andere keer.

De camping in Nijverdal was dus een natuurcamping. In het bos. Op de weg die als je Nijverdal verlaat omhoog klimt naar Restaurant Dalzicht moest je linksaf met de fiets. Ergens halverwege de helling. En dan een bospad in. En dan kwam je bij de camping. Een mooi terrein uitgehakt in het bos. Er waren geen voorzieningen. Geen zwembad met glijbaan en waterspeeltuin, geen animatieteam, geen supermarkt, geen tafeltennistafels, indoorspeeltuin, klimwand of een van de andere zaken waar we nu elke dag mee te maken hebben.
Sterker nog: er was helemaal niks. Geen sanitair gebouw... geen douche dus en geen toiletten. Water tapte je uit een soort tank die regelmatig door waarschijnlijk een bijklussende boer werd neergezet of bijgevuld. En dat was het. Als je moest plassen zocht je als jongen een boom. En als je moest poepen nam je een schep mee wat dieper het bos in, groef een kuiltje en gooide dat naderhand weer dicht. Of het de bedoeling was om het toiletpapier door bladeren te vervangen weet ik niet meer. Het zal wel niet.

Toch was het een leuke vakantie. We speelden volleybal met een zelfgemaakt volleybalnet van een paar stokken en een touw. En verder was er niet zoveel verschil. 's Nachts was het aardedonker. Dat weet ik nog wel en doodstil. En natuurlijk regende het. Het regent vaak in mijn herinnering... En we droegen van die groene rubberlaarzen. En bij gebrek aan douches rook het daar ook naar. 's Avonds in de tent. Gelukkig had ik een tent voor mijzelf. Dachten ze.... Hahahaha.

Op camping De Pekelinge is dat natuurlijk allemaal beter voor elkaar. Keurig sanitair wat goed en vaak wordt schoongemaakt. Een hele Spar-Supermarkt waar je alles kunt kopen, zwemplezier voor jong en oud, veel horeca en veel animatie. De prijs is er ook naar. Dat weer wel.