En verder was er nog niet zoveel te zien. De eerste week werd gebruikt om te starten met de chemokuren. Sjoerd moest daarvoor klaar worden gemaakt. Hij kreeg een Hickman-katheter en verbleef in een zogenaamde blauwe box, een isolatiekamer.
Een van de eerste dingen die ik voor hem regelde was een nieuwe DS. Cadeautje van de familie. Een rooie dit keer. Zijn zwarte DS was tot op de draad versleten en dit was een gelegenheid om een nieuwe te kopen. Samen met Miel en Joke naar de stad geweest en naast de DS kreeg hij van hun het spelletje Mario-Kart, een tophit in die dagen. Daarna naar Utrecht en Sjoerd was in de wolken. Hoe is het eigenlijk mogelijk... De leukemie giert door je lijf en je bent blij met een apparaatje van honderd euro.
Nu waren de artsen ook wel heel optimistisch, zodat Sjoerd en ook wij eigenlijk alleen maar uitgingen van het feit dat hij weer beter zou worden. Het worse scenario zat wel ergens in een verborgen hoekje van onze hoofden verstopt, maar dat lieten we daar mooi zitten. In dat hoekje...Dat was wel zo veilig.
Op de foto Sjoerd met zijn nieuwe gadget. Het oude ding, de afgeschreven zwarte, doet tot op de dag van vandaag dienst in mijn klas. De jongens mogen ermee spelen. En het is inmiddels nog versletener dan het toen al was. Als het de geest geeft doe ik het weer in Sjoerds herinneringskist. En ik weet zeker dat hij het prima vindt dat er op deze manier gebruik van wordt gemaakt.
De bewuste rode DS heeft Monique in haar bezit.
 |
| Zaterdag 28 februari 2009. |
de ds is inderdaad een geweldig apparaat. Op moment dta hij kapot is en je hem in de kist doet raad ik je echter wel aan de accu er uit te halen aangezien ook accus na verloop van tijd gaan lekken wat eventueel de andere herrineringen ook nog zou kunnen beschadigen.
BeantwoordenVerwijderen