Situatie is als volgt: papa stuurt, Anouk zit er naast en verdeelt haar tijd, aandacht en handen tussen twitter op de blackberrie, het lurken aan een colaflesje en het eten van een banaan waarvan ze niet weet wat ze met de schil moet doen.
"Pap mag ik die schil uit het raam gooien?"
"Nee natuurlijk niet. Thuis in de ton. We zijn er zo en bovendien hoort dat niet."
"Waarom dan niet? Een bananeschil is natuur. In Afrika gooien de apen hem ook niet in de ton."
"We zijn hier niet in Afrika. Bovendien duurt het heel lang voordat zo'n schil is verteerd. Als iedereen dat doet wordt het een zootje..."
Even stilte..
"Dan moet dat maar worden opgeruimd door iemand met een taakstraf. Daar zijn er toch heel veel van."
Er zit wat in... Maar dan toch maar de bananeschillen van een ander.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten