Over KFC

Fatma is een weekje weg. Naar familie. In een ver land. Dientengevolge ben ik de komende week full-time huisvader. Naast full-time schoolmeester is dat wel even een kwestie van goed de zaken regelen. Gelukkig zijn de beide kinderen die nog thuis wonen behoorlijk zelfstandig en heeft Fatma de zaak werkelijk subliem achtergelaten. Sportkleren op stapeltjes en het huis schoon.
En, niet onbelangrijk, ik kan terugvallen op mijn zeer gewaardeerde familie. Met een rapportavond aanstaande maandag ook echt nodig.

Natuurlijk moet je het jezelf niet moeilijker maken dan absoluut nodig in zo'n weekje. Mama een uitje: dan mogen wij ook wat. Dus gisteravond zijn we begonnen bij de KFC, Voor de kids een feestje. Voor mij... ach. Het is voedsel. Ik denk er maar niet te veel bij na. Over calorieën, transvetten en belangrijker nog misschien: plofkippen.

Fastfood. Snel, inderdaad. Ook de rekening. Met drie personen 26 euro. Pfff.

Vanavond doen we Happy Italy. Net iets meer echt uit eten. En ik heb het idee dat het niet eens veel duurder zal zijn. In ieder geval minder plastic en papier afval.
Helaas voor de kinderen ook zonder maiskolfjes. Op een stokje. De ultieme KFC traktatie zo blijkt elke keer weer. Raar volk soms. Kinderen...

Mais. Ik eet het niet. Kippenvoer.