Desolaat

Vanavond reed ik Enschede Zuid binnen via de Geesinkweg. Daar ligt ook het EHV-complex waar Ebru op hockey zit. Hhet was me al eerder opgevallen dat ze aan het slopen zijn in de wijk die daar tegenover ligt. En daar is niks mis mee, want die wijk was verpauperd en herbergde veel ellende. Bovendien gaat het om zogenaamde drive-inn woningen. Gebouwd in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw. Grote huizen. In een lange rij. Garage beneden. Hobbykamer beneden aangrenzend aan de achhtertuin. Trap op en woonkamer plus keuken op de eerste verdieping. Boven drie slaapkamers plus douchecel. In die jaren ideaal voor het gemiddelde gezin en er zijn er massa's van neergezet in Enschede. Drie wijken vol.

Het nadeel was dat de wijken te uniform van opzet waren. Drie rijen woningen met een grasveld in het midden. De mensen onderscheiden zich graag en bovendien begon Nederland huizen te kopen. Het gevolg was een verschuiving in deze wijken van een goed verdienende middenklasse naar grotere gezinnen met minder koopkracht. Waaronder zeer veel etnische minderheden.

Alle ingredienten voor een probleemwijk waren in de kiem aanwezig en zo geschiedde het. Enschede Zuid verpauperde in een rap tempo en dan komt er een moment dat er gerenoveerd, vernieuwd of gesloopt gaat worden. En dat laatste proces is nu in gang gezet in bepaalde delen van de wijk.

Als je er naar kijkt, en dat deed ik even vanavond, dan lijkt het oorlogsgebied. Desolaat. Verlaten. Verwoesting.

Ik werd er een beetje triest van. Ook al omdat ik een deel van mijn jeugd in deze wijk heb gewoond. In het begin. In 1967. Toen alles nog anders was. Toen alles nog beter was.
Denk ik...

Drie verdiepingen beton

Hier hebben bijna 50 jaar mensen gewoond

Goed voor de oud-ijzerboer

Ben benieuwd wat er terug komt...

Wat rest is een puinhoop. Letterlijk...