Ik hou niet van schaatsen.

Dat komt doordat ik een uitermate beroerde start heb gehad. 1969. Ik moest leren schaatsen. op de vijver aan De Kiepe, Wesselerbrink Enschede. Op Friese doorlopers. Van die houten krengen met hak-, hiel- en enkelbanden of hoe dat ook mag heten. En die rottige k*tschaatsen zwikten en zwabberden alle kanten op. Tot groot vermaak van de aanwezige familie en mijn zeer eigenwijze zusje rechts op de foto. Die trots als een pauw op het ijs heen en weer paradeerde op dubbelijzers.

Natuurlijk zijn mijn vorderingen op de foto gezet. Op de achtergrond mijn vader en ik werd vastgehouden door mijn oom. Ik herinner me de veelvuldige valpartijen.

Later kreeg ik hockeyschaatsen met een schoen erop vast. Dat ging beter. En weer later noren natuurlijk. En die heb ik nog steeds. Ze liggen in het vet op zolder. Achter de schuifdeuren en ik denk... dat ik ze daar mooi in vrede laat rusten.

Mert en Ebru zijn wel aan de beurt deze dagen. En ze zijn nog heel enthousiast. Verslag volgt...

Met dank aan mijn grootmoeders fotoboek...