" PAPA IK HEB EEN BONT..."

Anouk is van de dieren. Ik heb altijd gedacht dat ze in de voetsporen zou treden van Marianne Thieme en haar dierenpartij. Ik mocht nooit vliegen meppen en halfdode bijen en hommels werden met veel liefde en toewijding teruggezet in de achtertuin.
Zelfs was ze een paar maanden vegetariër. Want die arme zielige dieren....

En nu... 2012. Ze is 14. En heeft natuurlijk een feilloos oog voor mode en trends. Dat heeft ze niet van mij. Wat ik wel heb gesignaleerd is dat er een bont-trend gaande is. In kragen van jassen, sjaals, randjes langs laarzen en noem maar op. Dat kon vroeger niet. Want dat was zielig. Bont. Van zeehondjes. Vroeger had je greenpeace. Die mannen maakten foto's van doodgeknuppelde zeehondenjongen en iedereen sprak er schande van. En de actiegroep 'Lekker dier' of hoe dat ook heten mag, bevrijdden nertsen en andere  dieren die gefokt worden om hun pels.

En mijn dochter komt onlangs thuis met een "Bont". Een echte nota bene.

"Papa ik heb een bont. Zooo mooi papa. Maar vijfenzeventig euro papa. Afgeprijst van 300 of zooo.
En voel eens papa. Zooo zacht...."

Papa kon het niet laten om verbaasd te fronsen en schoolmeesterachtig te wijzen op nertsfokkerijen en ander dierenonheil. Hetgeen slechts de volgende reactie opriep:" Ja maar deze was toch al dood..." En "Als ik hem niet had gekocht dan liep een ander er mee om de nek"...

Toegegeven: Het bont staat haar beeldig... Ik hoop alleen dat de betreffende vos die het leven heeft moeten laten en nu door een gaatje in  de hemel naar beneden kijkt daar ook zo over denkt...