... Heeft sinds een aantal weken een eigen weblog. Hij is een liefhebber van proza en poezie en publiceert een aantal keren per week iets van zijn eigen werk. Ook schrijft hij over zaken die hem bezig houden. Het resultaat is een lezenswaardig weblog.
Pa is geboren in Lemmer en is dus een rasechte Fries. Hij is de Friese taal ook machtig, want daarin is hij opgevoed. Tweetaligheid dus al in de dertiger jaren, want pa is van 1929.
Op zijn zeventiende jaar heeft hij zijn vleugels uitgeslagen is is de wijde wereld ingetrokken. Wijd... ja, naar Amsterdam. En daar heeft hij een tiental jaren gewerkt, gewoond en geleefd. En zijn vrouw ontmoet, waar hij al bijna 55 jaar mee is getrouwd. Mijn moeder dus.
Pa woont dus al vanaf eind veertiger jaren niet meer in Lemmer. Natuurlijk gingen we er regelmatig naar toe. Ook ikzelf, want oma woonde daar natuurlijk. En Lemmer ken ik goed. Echter als bezoeker, als kleinkind van grootmoeder. Niet als Fries. Want met een Friese vader, een Amsterdamse moeder en een Enschedees geboortehuis ben je eigenlijk geen van allen. Ik versta de Friese taal, ken de nodige uitdrukkingen, kan het ook wel lezen, maar spreken niet.
Vorige week kwam pa aanzetten met een boek. Het boek heet LE, en dat duidt op de afkorting die op de Lemster schepen staat. Lemmer was vroeger een vissersplaats en (ook nu nog) een haven voor de binnenscheepvaart. Dus LE kom je ook nu nog tegen.
Het boek bevat teksten over Lemmer door mijn vader geschreven. In een mooi proza. Doorspekt met Friese uitdrukkingen en je 'proeft' het Lemmer uit die tijd. Een vriend van hem heeft het bewerkt en in een boek vastgelegd. De teksten zijn met een mooi lettertype en een passende achtergrondillustratie afgedrukt. En het geheel is ingebonden in een boek op handgeschept papier. Vervaardigd in de Papiermolen 'De Schoolmeester' te Westzaan.
Een uitgave in eigen beheer dus. Een uniek stukje boekdrukkunst zoals Laurens Janszoon Costers dat voor ogen moet hebben gehad.
Op het weblog van pa hebben we de laatste dagen de teksten overgenomen, geïllustreerd met foto's van het origineel. Erg mooi.
Voor de geïnteresseerden: Klik <<hier>>
Mijn weblog over het leven nu zonder Sjoerd (Quil) die op 24 februari 2010 overleed aan de gevolgen van leukemie (AML). Over leven zonder Sjoerd, maar met alle herinneringen aan hem, met mijn gezin, met mijn werk, met mijn familie en met mijn vrienden. Over leven met dagelijkse- en minder dagelijkse dingen. Over leven met humor, boeken, televisie, actualiteit en andere zaken die de moeite waard zijn.
zondag 6 november 2011
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Rijen…
… Bij de Bulgaarse grens 2 uren in de rij, bij de Servische grens twee uren en bij de Hongaarse grens 4,5 uur. Orban wil geen vreemdelingen...
-
We schrijven 1977. Ik weet het: dat is inmiddels 41 jaar geleden. En ik was toen 14 jaar oud. En had een vriendinnetje. En niet zoveel...
-
Er is nu ook legotape. Een rol plaktape met lego-nopjes zodat je ook verticaal kunt werken. Iets in mij zegt dat dit op scholen wel eens een...
-
… Bij de Bulgaarse grens 2 uren in de rij, bij de Servische grens twee uren en bij de Hongaarse grens 4,5 uur. Orban wil geen vreemdelingen...
Dit was nou precies de reden dat ik hem geadviseerd heb zijn werk te publiceren. Die man kan zo mooi met taal omgaan,
BeantwoordenVerwijderen