Zomervakantie 1978 - 1980 Oostenrijk Karinthie

Na vijf jaar Zwitserland vonden mijn ouders het tijd voor iets anders. Misschien speelde ook mee dat Zwitserland wel een erg duur vakantieonderkomen was geworden.Ik zal het nog eens vragen aan mijn moeder, maar ik vrees dat ze dat niet meer weet.
Ons reisgezelschap was inmiddels uitgebreid met kennissen met kinderen van onze leeftijd die we al kenden vanaf de kleuterschool. Dat was dus wel leuk. We gingen dus op stap met drie gezinnen.

Een camping werd uitgezocht in Karintie. In Hermagor. Maar daar aangekomen bleek het toch niet je van het. De Alpenkreuzers werden weer ingeklapt en ondanks het slechte weer werd er verkast naar een camping verderop. Een terrascamping op 800 meter hoogte in het schilderachtige dal van de rivier de Gail.
Kleinschalig met zwembad, wat het natuurlijk niet haalde bij het prachtige zwembad in Aigle. Voor ons kon het ook alleen maar tegenvallen.

De camping werd gerund door een echte Oostenrijker met kniebroek en hoedje. Herr Schultz...Samen met zijn vrouw of moeder, dat weet ik niet meer. Deze vrouw kreeg van ons al snel de bijnaam ‘ De Majoor’ aangezien ze met een haast militaire precisie waakte over de voorgeschreven Mittagsruhe van twaalf tot half twee. Zelfs het zwembad was dan dicht en wij moesten ons anders vermaken.

De camping beschikte over een blokhut met daarin tafels en stoelen, een voetbaltafel en een kast met spelletjes. En... een reusachtige open haard. Nou die bleek ook wel nodig. In die hut hebben we heel uurtjes doorgebracht. Kaarten en en andere spelletjes doen met de ook hier toch wel opgedane vriendenschare. Want het regende hier veel. Erg veel. Zelf zoveel dat het zwembad soms gewoon leeg werd gepompt. En zoveel dat het water in mijn bijzettent meende te moeten stromen zodat alles dreef.  Daar bracht de open haard dan uitkomst. Het leek wel een zigeunerkamp met al die lijntjes met wasgoed.