Over een kroon, azijnpisserij en hermelijn

Ik wil het toch kwijt. En dat heeft niks met azijnpisserij te maken. De manier waarop onze Koning zich tijdens de Olympische Spelen in Sochi heeft gemanifesteerd vind ik niet echt getuigen van stijl en allure. Zoals hij daar rondliep was hij ook niet te herkennen als zijnde een koning. Met een oranje stropdas en een Nike winterjas.

Ik vond het niet beschamend, maar wel teleurstellend. Een koningschap kan slechts bestaan bij de gratie van het geloof in het sprookje. Beatrix voelde dat haarfijn aan. Zij heeft zich nooit en te nimmer dansend en juichend tussen de massa begeven. Ze behield haar waardigheid en koninklijke grandeur.

Er moet een verschil zijn tussen een Koning en de massa. Je ziet ook dat de Social Media ons bombardeerden met grapjes over het koninklijke paar. Willem die zit te slapen met een appende Maxima naast hem. De toegevoegde tekstballonnetjes deden de rest.

Dus een welgemeend advies van een toch al niet van Oranjeliefde overlopende blogger:

"Hoogheid: Gedraagt u. Let op uw kleding en optreden. Zorg dat u in de massa als Koning bent te herkennen. Er kleeft toch al de nodige schade aan uw imago. "Prins Pils". "Mozambique". En Maxima noemde u " een beetje dom..." Er kan niet zoveel meer bij. Een monarch dient wijsheid, betrokkenheid, ingetogenheid en koninklijke allure uit te stralen. Een beetje meer kroon, koets en hermelijn... En een beetje minder gewoon willen doen. Anders is het binnen een generatie afgelopen met de constitutionele monarchie in Nederland.

Grandeur???