De nieuwe tijd

Mijn grootmoeder breide sokken. Altijd en overal. Voor iedereen. Ik zag haar eigenlijk doorlopend met vier breinaalden en een knot wol. En als ze half klaar waren moest je ze passen. En daar had je op dat moment nooit zin in. Nooit vergeet ik de onaangename sensatie van een sok die over je voet werd getrokken met de vier breinaalden er nog in...
Oma heeft ontelbare paren sokken vervaardigd. En ik weet dat sommige familieleden ze nog steeds dragen. Onverslijtbaar. Ikzelf heb ze gehad in het oranje, blauw, groen en zwart.
Het is een uitstervend ambacht. Sokken breien. En onderhouden. Want naast het breien van sokken was er ook een stopmand. Waarin sokken zaten die kapot waren. Op de hak of teen. En die stopte ze met oneindig geduld.

Ik denk dat mijn kinderen niet meer leren hoe ze sokken moeten breien. Ik weet het wel zeker. Ze kopen ze op de markt of in de textielsuper. Vijf paar voor vijf euro. Of erger.
En als ze ooit gaan breien, dan gaat het vast op de manier zoals hieronder staat weergegeven.

Ter nagedachtenis aan mijn oma. Ze overleed in 1998. Oud en de dagen moe...