Onderstaande tekening vond ik bij het opruimen van mijn schooltas. Vorig jaar had ik een conflict met een leerling. Hij woont vlak bij school en komt op de fiets. In het speciaal onderwijs is dat niet zo gebruikelijk bij jongere leerlingen. Meestal gaan die met een busje. Hij niet. En die ochtend kreeg hij ruzie met zijn moeder vanwege het feit dat hij zijn DS mee naar school wilde nemen en dat mocht dus niet. Van zijn moeder dan. Hij deed het in een onbewaakt ogenblik toch, racete naar school en toonde mij enthousiast zijn DS. Drie minuten later stormde zijn moeder de trap op, want ik had een lokaal boven. Ze sommeerde hem de DS meteen terug te geven, want dat was de afspraak of niet de afspraak weet ik veel. Het joch weigerde en er ontstond een luidruchtig gedoe. Ik greep in en pakte de DS uit zijn hand en gaf die aan moeder. Ik stuurde hem naar de klas om tot rust te komen. Moeder praatte even na en verdween weer naar huis.
Maar deze jongen was zo onvoorstelbaar kwaad geworden op mij en op zijn moeder... Hij heeft tot de middagpauze een plekje in een ander lokaal gezocht en heeft mij volledig doodgezwegen. Niemand had meer toegang tot hem. Zo onrechtvaardig voelde hij zich behandeld... Tot een collega op het idee kwam om hem een tekening te laten maken. Misschien kon hij dan zijn emotie een plekje geven.... En dat lukte...
Moeder en ik worden bedreigd met schiettuig en bovendien wacht er een monstervis op ons die niet veel goeds in de zin heeft... |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten