Papanuzonderquil: Over leven...: februari 2013

donderdag 21 februari 2013

Verhuizingen

Wie de oude weblogs nog eens door wil lezen kan dat vanaf dit moment via de volgende links:

http://quilenpapa.wordpress.com

http://papanuzonderquil.wordpress.com

beide blogs zijn verhuisd van weblog.nl naar bovengenoemde service. Het overzetten is zonder problemen verlopen.

dinsdag 19 februari 2013

Gek op de familie...

Informatief

Piesta

Sjoerd was twee jaar. En hij keutelde graag rond in de keuken als ik aan het koken was. Op zijn kinderstoel klom hij bij het aanrecht en met kopjes en schoteltjes was hij dan met een dun straaltje water in de weer. Intussen kakelde hij je de oren van het hoofd.

Op een dag in een vakantie zei hij:" Papa piesta maken." Waarmee hij aangaf dat hij samen met mij pizza wilde maken.
En dat deden we dus. Hij op de kinderstoel en samen met mij waren we druk met het mixen en rollen van het deeg, het raspen van de kaas en het mooi bedekken van de pizza met allerlei lekkere dingen.

Toen ik de pizza in de oven schoof hadden we nog een klein gesprekje:

"Papa?"
"Ja Sjoerd?"
"Sjoerd lust niet piesta..."

En hij heeft er ook geen hap van gegeten.
De purkel.

zondag 17 februari 2013

17 februari 2010

Het is al weer drie jaar geleden dat we in de eindfase terecht waren gekomen met Sjoerd. Op 18 november 2009 kregen we te horen dat zijn ziekte ongeneeslijk zou zijn en de verwachting was dat ons nog enkele weken zouden resten tot zijn overlijden. Uiteindelijk zijn dat nog meer dan drie maanden geworden.

Op het oude weblog haal ik even een bericht tevoorschijn van 17 februari 2010:

Volgens Monique wordt Sjoerd ‘s morgens uiterst verward wakker. Ik heb dat gisterochtend zelf ook een beetje meegemaakt, en gisteravond voor het bezoek van de huisarts. Hij droomt en haalt de echte- en de droomwereld gedurende enige tijd door elkaar. Hij spreekt dan voor ons niet te duiden woorden en zinnen. Heel langzaam komt hij dan bij zijn positieven en met een kopje thee en pilletjes en veel getroetel en gekeutel beland hij dan in de wereld van alledag.
Ik, wij, wijten dit aan de Fentanyl-pleisters. De rest van de dag vandaag heeft hij in zijn stoel gezeten. Soms dommelend, soms wakker en helder en soms ineengedoken. Hij heeft met Ruben nog wel een tijdje zitten programmeren. Maar er zijn ook momenten dat hij nauwelijks reageert op vragen die je stelt. Het moet dan allemaal echt even landen en het antwoord moet dan ook nog worden geformuleerd en geproduceerd. Soms is het komisch om te zien, soms wordt je er verdrietig van.
En zo kabbelde de dag voort. Eten was niet aan de orde. Zijn pilletjes overigens wel. Dit zijn er trouwens nog maar tien. Hij slikt moeilijk, en heeft een open-mond ademhaling, want zijn neus is verstopt. Neusdruppels wil hij niet. Waarom niet? Geen idee. Zal wel weerzin opwekken. (...)

17 februari was in 2010 een woensdag. Op het moment van schrijven van bovenstaand bericht had hij nog een week te leven. Maar dat wisten we toen nog niet, al voelden we natuurlijk wel dat het niet oneindig op deze manier door zou kunnen gaan.

Nu is het krokusvakantie. De vakantie die altijd verbonden zal zijn met het overlijden van Sjoerd in 2010. Dat was ook in de krokusvakantie. Gisteren kreeg ik van een zeer attente collega een mailtje die dat precies aanvoelde. En het dus ook niet was vergeten. Zulke kleine dingen zijn goed om mee te maken. Fijn dat er aan ons wordt gedacht. Ook al verstrijkt de tijd en passeren de jaren...

Op 24 februari 2113 is er niemand meer van nu die stil staat bij het overlijden van deze prachtige knul van 14 jaar. We zijn dan allen verenigd in het grote onbekende.
Een raar idee.